بررسی تأثیر پرمنگنات پتاسیم بر کارایی کیتوزان در کاهش کدورت و کلیفرم‌های فاضلاب

کیتوزان به‌عنوان منعقدکننده‌ در تصفیه آب و فاضلاب نه تنها دارای عملکرد قابل مقایسه‌ای با منعقدکننده‌های رایج است بلکه بسیاری از معایب آنها را نیز ندارد. با این حال دارای خاصیت باکتری‌کشی ضعیف‌تری نسبت به آنها است. در این تحقیق اثر سینرژیستی پرمنگنات پتاسیم به‌عنوان یک ماده اکسید کننده قوی، بر میزان غیرفعال‌سازی کلیفرم‌های گوارشی و حذف کدورت توسط کیتوزان مورد بررسی قرار گرفت. نمونه فاضلاب سنتتیک با مخلوط کردن بنتونیت با آب خام و اضافه کردن محیط کشت خالص کلیفرم‌های گوارشی، آماده گردید. پس از آماده‌سازی نمونه سنتتیک فاضلاب و تعیین کدورت و انجام کشت میکربی برای تعیین تیتر اولیه کلیفرم‌های گوارشی، دزهای مختلف کیتوزان و پرمنگنات پتاسیم به‌صورت مجزا و ترکیبی طی آزمایش جار به آن تزریق گردید. سپس میزان حذف کدورت و کلیفرم‌های گوارشی تعیین و مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده همزمان از این دو ماده باعث افزایش میزان حذف کدورت و کلیفرم‌های گوارشی گردید. در بیشترین دز ترکیبی مورد استفاده (3 میلی‌‌گرم در لیتر کیتوزان و 5/1 میلی‌گرم در لیتر پرمنگنات پتاسیم) میزان کلیفرم‌های گوارشی به کمتر از MPN/100mL 100 کاهش یافت که معادل 4 لگاریتم حذف بود. استفاده ترکیبی از پرمنگنات پتاسیم و کیتوزان در تصفیه سوم فاضلاب می‌تواند کیفیت میکربی پساب را تا حد بسیار بالایی افزایش دهد که این امر سبب کاهش میزان مواد گندزدا می‌شود و در نتیجه در مرحله گندزدایی مواد جانبی کمتری تولید خواهد شد.